അവസാനത്തെ കാമുകന്
(ഒരു പ്രഭാതത്തിന്റെ ഓര്മ്മയ്ക്ക് )
പ്രേമമേ , നെടുനീളന്
പര്വതത്തിന്റെ പ്രേതമേ ...
പാതിരകളില് വഴിനീളെ
വന്നു നിന് ചിരി മുഴക്കുന്ന
ശബ്ദമെന്തൊരു ശബ്ദം .
ചില നേരങ്ങളില് നിന്നു നീ
വെള്ളപ്പാട മഞ്ഞു പുതച്ച്.
പിന്നെയാക്കുതരും മരങ്ങള് തന്
മരതകച്ച്ചായ വിരിച്ചു നീ .
കണ്ണുകള്ക്കായം പോരാ
നിന്നെയപ്പടിഒതുക്കുവാന്
നിന്റെ പേരിന്റെ
നീളമെന്തൊരു നീളം
ഞാനതില് വീടുവെച്ചു
പാര്ക്കാന് കൊതിച്ചവനല്ലോ .
നിന്നെ തൊടാനാഞ്ഞു
കല്ലില്ത്തട്ടി
വായുവിന് ചോര ;
യെന് ദേഹം മുഷിഞ്ഞല്ലോ .